علوفه (مترادف): تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «==مترادفات قرآنی علوفه== مترادف های این واژه در قرآن عبارت است از «مرعی»، «أبّ»، «عصف». ==مترادفات «علوفه» در قرآن== {| class="wikitable" |+ !واژه !مشاهده ریشه شناسی واژه !مشاهده مشتقات واژه !نمونه آیات |- |مرعی |ریشه رعی |[[رعی (واژگان)|مشتقات رعی]...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
|[[رعی (ریشه)|ریشه رعی]] | |[[رعی (ریشه)|ریشه رعی]] | ||
|[[رعی (واژگان)|مشتقات رعی]] | |[[رعی (واژگان)|مشتقات رعی]] | ||
| | |{{AFRAME|Surah=87|Ayah=4}} | ||
|- | |- | ||
|أبّ | |أبّ | ||
|[[ابب (ریشه)|ریشه ابب]] | |[[ابب (ریشه)|ریشه ابب]] | ||
|[[ابب (واژگان)|مشتقات ابب]] | |[[ابب (واژگان)|مشتقات ابب]] | ||
| | |{{AFRAME|Surah=80|Ayah=31}} | ||
|- | |- | ||
|عصف | |عصف | ||
|[[عصف (ریشه)|ریشه عصف]] | |[[عصف (ریشه)|ریشه عصف]] | ||
|[[عصف (واژگان)|مشتقات عصف]] | |[[عصف (واژگان)|مشتقات عصف]] | ||
| | |{{AFRAME|Surah=105|Ayah=5}} | ||
|} | |} | ||
==معانی مترادفات قرآنی علوفه== | ==معانی مترادفات قرآنی علوفه== | ||
=== «مرعی» === | ===«مرعی»=== | ||
الرَّعْي: در اصل نگهداشتن حيوان است يا با غذايى كه جانش را حفظ كند يا با دور كردن دشمن از او. | |||
مىگويند: رَعَيْتُهُ: حفظش كردم. | |||
=== «عصف» === | أَرْعَيْتُهُ: گذاشتم تا بچرد و چراندمش. | ||
الرِّعْى: علف و خوراك حيوان. | |||
مَرْعَى: چراگاه. | |||
خداى تعالى گويد: (كُلُوا وَ ارْعَوْا أَنْعامَكُمْ- 54/ طه). (أَخْرَجَ مِنْها ماءَها وَ مَرْعاها- 31/ نازعات) و (وَ الَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعى- 4/ اعلى). | |||
رَعْي و رِعَاء: در باره حفظ و نگهدارى و سياست و كشوردارى است. | |||
خداى تعالى گويد: (فَما رَعَوْها حَقَ رِعايَتِها- 27/ حديد) يعنى حقّ حفاظت و سرپرستى بجاى نياوردند. | |||
رَاعِي: هر سياستمدار و سرپرستى يا براى نفس خويش يا براى ديگران. | |||
روايت شده كه: | |||
«كُلُّكُمْ رَاعٍ وَ كُلُّكُمْ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِه | |||
شاعر گويد:و لا المَرْعِيّ فى الاقوام كالرَّاعي يعنى: (شخصى بى مسئوليّت و بى تفاوت در ميان جامعه هرگز همانند فرد مسئول نيست). | |||
جمع رَاعِي- رِعَاء و رُعَاة- است. | |||
مُرَاعَاة الانسان للامر: مراقبت و نگهدارى در كار است كه چگونه و چه چيز از آن بدست مىآيد و به چه چيزى منتهى مىشود از اين معنى است عبارت: | |||
رَاعَيْتُ النُّجُومَ: (ستارگان را نظاره و مراقبت كردم). | |||
أَرْعَيْتُهُ سَمْعِي: به حرف او گوش دادم و خود را متوجّه سخنش كردم. | |||
خداى تعالى گويد: (لا تَقُولُوا راعِنا وَ قُولُوا انْظُرْنا104/ بقره) أَرْعِنِي سَمْعَك: به من گوش دار و متوجّه من باش. | |||
أَرْعِ عَلَى كذا- او را باقى نگهدار و به او مهربانى كن (كه با حرف (على) متعدّى شده است) و حقيقتش، يعنى او را با علم و اطّلاع رعايت و مهربانى كن.<ref>ترجمه و تحقيق مفردات الفاظ قرآن، ج2، ص: 84-82</ref> | |||
===«أب»=== | |||
خداى تعالى در اين آيه فرموده (وَ فاكِهَةً وَ أَبًّا- 31/ عبس) يعنى ميوه و علفى كه براى درو كردن و چراندن حيوانات آماده مىشود. | |||
مىگويند- أَبَ لكذا- علوفه را آماده كرد كه از فعل- أَبّاً و إِبَّانَةً و إِبَاباً ساخته شده. | |||
و اصطلاح أَبَ إلى وطنه- در زمانى بكار مىرود كه كسى براى وطنش- مشتاق مىشود و براى رفتن به سويش آماده، و- أَبَ لسيفه- شمشيرش را براى كشيدن از غلاف آماده كرده و- إِبَّان بر وزن فعلان اسم زمان است يعنى زمان آماده شدن و آمدن.<ref>ترجمه و تحقيق مفردات الفاظ قرآن، ج1، ص: 143-142</ref> | |||
=== «عصف»=== | |||
العَصْف و العَصِيفَة: چيزى است كه از زراعت بعد از درو كردن و برداشت باقى مىماند (كاه و ته مانده- محصول) و به شاخههاى شكسته شده و خشك شده گياهان هم عَصْف مىگويند، در آيات: | |||
(وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحانُ- 12/ رحمن) (كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ- 5/ فيل) (رِيحٌ عاصِفٌ- 22/ يونس) عَاصِفَة و مُعْصِفَة: باد شكننده و خرد كننده و طوفانزا كه اشياء را مثل كاه مىكشد و خرد مىكند. | |||
عَصَفَتْ بهم الرّيحُ: تشبيهى به همان معنى است سعنى تند باد حوادث قدرتشان را در هم شكست و هلاك شدند<ref>ترجمه و تحقيق مفردات الفاظ قرآن، ج2، ص: 608-607</ref> | |||
==ارجاعات== | ==ارجاعات== | ||
[[رده:فرهنگنامه مترادفات قرآن]] | [[رده:فرهنگنامه مترادفات قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۰۵
مترادفات قرآنی علوفه
مترادف های این واژه در قرآن عبارت است از «مرعی»، «أبّ»، «عصف».
مترادفات «علوفه» در قرآن
| واژه | مشاهده ریشه شناسی واژه | مشاهده مشتقات واژه | نمونه آیات |
|---|---|---|---|
| مرعی | ریشه رعی | مشتقات رعی | وَٱلَّذِىٓ أَخْرَجَ ٱلْمَرْعَىٰ
|
| أبّ | ریشه ابب | مشتقات ابب | وَفَٰكِهَةً وَأَبًّا
|
| عصف | ریشه عصف | مشتقات عصف | فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَّأْكُولٍۭ
|
معانی مترادفات قرآنی علوفه
«مرعی»
الرَّعْي: در اصل نگهداشتن حيوان است يا با غذايى كه جانش را حفظ كند يا با دور كردن دشمن از او.
مىگويند: رَعَيْتُهُ: حفظش كردم.
أَرْعَيْتُهُ: گذاشتم تا بچرد و چراندمش.
الرِّعْى: علف و خوراك حيوان.
مَرْعَى: چراگاه.
خداى تعالى گويد: (كُلُوا وَ ارْعَوْا أَنْعامَكُمْ- 54/ طه). (أَخْرَجَ مِنْها ماءَها وَ مَرْعاها- 31/ نازعات) و (وَ الَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعى- 4/ اعلى).
رَعْي و رِعَاء: در باره حفظ و نگهدارى و سياست و كشوردارى است.
خداى تعالى گويد: (فَما رَعَوْها حَقَ رِعايَتِها- 27/ حديد) يعنى حقّ حفاظت و سرپرستى بجاى نياوردند.
رَاعِي: هر سياستمدار و سرپرستى يا براى نفس خويش يا براى ديگران.
روايت شده كه:
«كُلُّكُمْ رَاعٍ وَ كُلُّكُمْ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِه شاعر گويد:و لا المَرْعِيّ فى الاقوام كالرَّاعي يعنى: (شخصى بى مسئوليّت و بى تفاوت در ميان جامعه هرگز همانند فرد مسئول نيست). جمع رَاعِي- رِعَاء و رُعَاة- است.
مُرَاعَاة الانسان للامر: مراقبت و نگهدارى در كار است كه چگونه و چه چيز از آن بدست مىآيد و به چه چيزى منتهى مىشود از اين معنى است عبارت:
رَاعَيْتُ النُّجُومَ: (ستارگان را نظاره و مراقبت كردم).
أَرْعَيْتُهُ سَمْعِي: به حرف او گوش دادم و خود را متوجّه سخنش كردم.
خداى تعالى گويد: (لا تَقُولُوا راعِنا وَ قُولُوا انْظُرْنا104/ بقره) أَرْعِنِي سَمْعَك: به من گوش دار و متوجّه من باش.
أَرْعِ عَلَى كذا- او را باقى نگهدار و به او مهربانى كن (كه با حرف (على) متعدّى شده است) و حقيقتش، يعنى او را با علم و اطّلاع رعايت و مهربانى كن.[۱]
«أب»
خداى تعالى در اين آيه فرموده (وَ فاكِهَةً وَ أَبًّا- 31/ عبس) يعنى ميوه و علفى كه براى درو كردن و چراندن حيوانات آماده مىشود.
مىگويند- أَبَ لكذا- علوفه را آماده كرد كه از فعل- أَبّاً و إِبَّانَةً و إِبَاباً ساخته شده.
و اصطلاح أَبَ إلى وطنه- در زمانى بكار مىرود كه كسى براى وطنش- مشتاق مىشود و براى رفتن به سويش آماده، و- أَبَ لسيفه- شمشيرش را براى كشيدن از غلاف آماده كرده و- إِبَّان بر وزن فعلان اسم زمان است يعنى زمان آماده شدن و آمدن.[۲]
«عصف»
العَصْف و العَصِيفَة: چيزى است كه از زراعت بعد از درو كردن و برداشت باقى مىماند (كاه و ته مانده- محصول) و به شاخههاى شكسته شده و خشك شده گياهان هم عَصْف مىگويند، در آيات:
(وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحانُ- 12/ رحمن) (كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ- 5/ فيل) (رِيحٌ عاصِفٌ- 22/ يونس) عَاصِفَة و مُعْصِفَة: باد شكننده و خرد كننده و طوفانزا كه اشياء را مثل كاه مىكشد و خرد مىكند.
عَصَفَتْ بهم الرّيحُ: تشبيهى به همان معنى است سعنى تند باد حوادث قدرتشان را در هم شكست و هلاك شدند[۳]