قضب (ریشه)
ریشه «قضب» (QḌB)؛ ؟
معنای لغوی
قضب: فَأَنْبَتْنا فِيها حَبًّا. وَ عِنَباً وَ قَضْباً عبس: 27 و 28. ظاهرا مراد از قضب تره خوردنى است و بواسطه پشت سر هم چيده شدن قضب گفته شده زيرا قضب در اصل بمعنى قطع است «قضبه قضبا: قطعه» آنرا علف نيز گفتهاند (قاموس قرآن، ج6، ص16).
ساخت‌های صرفی در قرآن
قَضب (اسم): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | قَضب | قَضب | قَضب | قضب: فَأَنْبَتْنا فِيها حَبًّا. وَ عِنَباً وَ قَضْباً عبس: 27 و 28. ظاهرا مراد از قضب تره خوردنى است | قاموس قرآن ؛ ج6 ؛ ص16 | |
| آفروآسیایی | ||||||
| سامی | *ḳVṣ̂Vb- | قضب | 'cut' | بریدن | ||
| عربی | qḍb | قضب | ||||