سوره هود

از قرآن پدیا

سوره هود؛ یازدهمین سوره قرآن کریم و از سوره‌های مکی است. این سوره ۱۲۳ آیه دارد در ترتیب نزول، پنجاه و دومین سوره‌ای است که نازل شده است. این سوره در جزءهای ۱۱ و ۱۲ قرار گرفته است.

معرفی سوره

این سوره اواخر حضور پیامبر اکرم(ص) در مکه و پیش از هجرت به مدینه به ایشان نازل شده است. در این دوره، پیامبر(ص) عمو و همسر خود را از دست داده بود. به همین دلیل در آغاز این سوره جمله‌های آرامش بخشی خطاب به پیامبر دیده می‌شود. همچنین سختی‌هایی که پیامبران قبلی تجربه کردند و پیروزی‌هایی که به دست آوردند، مرور شده است.در این سوره سرگذشت پیامبرانی همچون نوح، هود، صالح، لوط، ابراهیم و موسی بیان شده است. مشکلاتی که برای هدایت مردم تحمل کرده‌اند؛ سختی‌هایی که پشت سر گذاشتند و عذاب‌های الهی که به دلیل ظلم و ستم مردم بر قو‌م‌های پیامبران نازل شد. اما پیروزی همواره برای پیامبران بوده است؛ هرچند یاران و همراهان کمی داشتند.چهار آیه ابتدایی سوره هود شامل معارف قرآنی است که در طول سوره به صورت کامل به آنها پرداخته شده است. این معارف شامل توحید، نبوت و معاد و توصیف وعده‌های خداوند به مؤمنان و صاحبان اعمال نیکو است. این سوره، آیات تکان‌دهنده‌اى مربوط به قیامت و بازپرسى در آن دادگاه عدل الهى و آیاتى در مورد مجازات اقوامی است که به ظلم و ستم روی آوردند. به همین دلیل در حدیث معروفى مى‌خوانیم که پیامبر(ص) فرمود «شیبتنى سوره هود؛ سوره هود مرا پیر کرد!» از «عبدالله بن عباس» در تفسیر این حدیث چنین نقل شده که هیچ آیه‌اى بر پیغمبر(ص) شدیدتر و دشوارتر از آیه «فَاسْتَقِمْ کَما أُمِرْت وَ مَنْ تابَ مَعَک؛ همان گونه كه دستور يافته‌‌اى، ايستادگى كن و هر كه با تو توبه كرده [نيز چنين كند] و طغيان مكنيد كه او به آنچه انجام مى‌دهيد، بيناست» (هود؛ ۱۱۲) نبوده است.[۱]

محتوای سوره

در بخش اول سوره هود آیه ۱ تا ۲۴ خصوصیاتی از انسان را در هر جامعه‌ای که باشد، بیان می‌کند. انسان دارای دو رویکرد حالت و تفکر است که یکی سبب بهره‌مندی، نشاط و خوشبختی اوست و دیگری سبب محرومیت، سرخوردگی و رنج و بلای اوست. اگر انسان دارای صبر و عمل صالح باشد بهره‌مند خواهد شد و اگر این دو را نداشته باشد از هیچ حالتی بهره نمی‌برد یعنی در هنگام نعمت ناشکر و مغرور و... است و در هنگام نقمت و بلا نیز ناامید، سرخورده و عصبانی است. در بخش دوم که از آیات ۲۵ تا ۹۹ است، شش نمونه از جوامعی را که دارای این سیر و حرکت اجتماعی بوده‌اند را بیان می‌کند، جامعه‌ای که مسئولیت رهبری و هدایت آن را حضرت نوح به عهده داشت (آیه ۲۵ تا ۴۹)، جامعه‌ای که مسئولیت رهبری و هدایت آن را حضرت هود به عهده داشت (قوم عاد؛ آیه ۵۰ تا ۶۰) و جامعه‌ای که مسئولیت رهبری آن را حضرت صالح به عهده داشت (قوم ثمود؛ آیه ۶۱ تا ۶۸).جامعه‌ای که مسئولیت رهبری کلان آن را حضرت ابراهیم(ع) به عهده داشت و حضرت لوط نیز در بخشی از آن جامعه، قوم لوط را رهبری می‌کرد (آیه ۶۹ تا ۸۳)، جامعه‌ای که حضرت شعیب رهبری آن را به عهده داشت (آیه ۸۴ تا ۹۵)، جامعه‌ای که مسئولیت رهبری و هدایت آن را حضرت موسی(ع) به عهده داشت (آیه ۹۶ تا ۹۹). در آیات ۱۰۰ تا ۱۲۳ به‌طور کلی خصوصیات و مشترکاتی از اعمال، رفتار و برخوردهای این اقوام با رهبرانشان و دستورالعمل‌های مسیر خوشبختی و سعادت را بیان می‌کند، همه این جوامع دارای دو گروه از مردم هستند، موافقین و تابعین از رهبران الهی جامعه و مخالفان آن‌ها.[۲]

تفسیر حروف مقطعه

آیه اول سوره هود با با حروف مقطعه آغاز می‌شود، بهترین قول در تفسیر حروف مقطعه این است که حروف مقطعه برای بیان اهمیت قرآن است و بهترین شاهد این موضوع این است که بعد از حروف مقطعه سخن از فضیلت قرآن است. روح قرآن توحید است، در آیه اول سوره هود به دو ویژگی قرآن که محکم و مفصل بودن آیات قرآن است اشاره شده است.آیات قرآن به‌صورت مجموعه منسجم و یکپارچه است، آیات قرآن در عین یکپارچه بودن دارای شاخه‌های متعدد است بدین معنا که آیات قرآن در عین وحدت، کثرت دارد و در عین کثرت وحدت دارد. در تشریح ویژگی‌های محکم و مفصل بودن آیات قرآن، باید بیان کرد: محکم بودن یعنی مجموعه واحد و یکپارچه و مفصل یعنی تشریح و توضیح دادن در آیات قرآن است.این مفسر قرآن‌کریم دررابطه با نکات مهم تفسیری آیه اول سوره هود اظهارکرد: مطلب اول این آیه حروف مقطعه هستند، نکته دوم ویژگی‌های محکم بودن و مفصل بودن قرآن‌کریم و مطلب سوم این است که قرآن از سوی خداوند حکیم و خبیر است. بکاربردن واژه «حکیم» در این آیه به این دلیل است که مفصل بودن آیات قرآن از روی حکمت است و محکم بودن آیات قرآن سنجیده است.خبیر بودن خداوند بدین معناست که خداوند بر کارهایی که انجام می‌دهد آگاه و مطلع است. مجموع حروف مقطعه قرآن را می‌توان با جمله «صراط علی حق نمسکه» به ذهن سپرد.[۳]

امیدبخش ترین آیه قرآن

حضرت علی(ع) بر جمعی وارد شده و از آن‌ها سؤال فرمودند: «آيا می‌دانيد اميدبخش‌ترين آيه قرآن كدام است.» هركس به فراخور حال خويش آيه‌ای را عنوان كرد بعضی‌ها گفتند آيه «ان الله لايغفر اَن يشرك به و يغفر مادون ذالك» يعنی خداوند جز شرك گناهان ديگر را می‌بخشد، برخی‌ها نيز گفتند آيه «و من يعمل سوءً او يظلم نفسه ثم يستغفر الله يجد الله غفوراً رحيما» يعنی هركس خلافكار و ظالم باشد ولی استغفار كند خداوند را بخشنده و مهربان خواهد يافت. همچنين بعضی‌ها گفتند آيه «قل يا عبادی الذين اسرفوا علی انفسهم لاتقنطوا من رحمه الله ان الله يغفرالذنوب جميعا» يعنی ای بندگان من كه در حق خود اسراف كرده‌ايد از رحمت خدا مأيوس نشويد، زيرا او همه گناهان را می‌بخشد. بعد از اينكه حضرت نظرات را شنيد فرمود از حبيب خودم رسول خدا(ص) شنيدم كه فرمودند: «اميدبخش‌ترين آيه قرآن آيه ۱۱۴ سوره هود معروف به «اقم الصلوه» است. سپس پيامبر اكرم(ص) فرمودند: «يا علی، سوگند به خداوندی كه مرا بشير و نذير به سوی مردم مبعوث كرد وقتی كه انسان وضو بگيرد گناهانش ريخته می‌شود و زمانی كه رو به قبله كند، پاك می‌شود، يا علی مثال اقامه‌كننده نمازهای روزانه مثل كسی است كه هر روز پنج مرتبه در نهر آبی كه جلوی منزل اوست خود را شستشو كند.» پيامبر اكرم(ص) از ياران خود سؤال كردند: «اگر بر در خانه يكی از شما نهری از آب صاف و پاكيزه باشد در هر روز پنج بار خود را در آن شستشو دهد، آيا چيزی از آلودگی و كثافت در بدن او می‌ماند، در پاسخ عرض كردند: «نه، فرمود نماز درست همانند اين آب جاری است هر زمانی كه انسان نماز می‌خواند گناهانی كه ميان دو نماز انجام شده است، از ميان می‌رود.» در جايی ديگر بيان شده است كه نماز سدی در برابر گناهان آينده است، چون روح ايمان را در انسان تقويت می‌كند. نماز غفلت‌زداست و بزرگ‌ترين مصيبت برای رهروان راه حق آن است كه هدف آفرينش خود را فراموش می‌كنند، اما نماز مرتباً به انسان اخطار می‌دهد، هدف را گم نكن. نماز، خودبينی و تكبر را در هم می‌شكند چون انسان در هر شبانه روز ۱۷ ركعت و در هر ركعت دو بار پيشانی در خاك در برابر خدا می‌گذارد.همچنين نماز وسيله پرورش فضائل اخلاقی و تكامل معنوی انسان است، چون انسان را از چهار ديوار عالم طبيعت بيرون برده و با فرشتگان هم‌صدا و هم‌راز می‌كند. نماز به ساير اعمال انسان ارزش و روح می‌دهد و در روايات به‌عنوان ستون دين معرفی شده است، زيرا نماز مجموعه‌ای است از نيت خالص و گفتار پاك و اعمال خالصانه كه بی‌شك با تكرار آن روح اخلاص در انسان تقويت می‌شود. نماز قطع نظر از محتوای خودش با توجه به شرايط صحت دعوت به پاكسازی زندگی می‌كند كه در مقدمات نماز بايد حقوق افراد رعايت شود.[۴]

منابع

خبرگزاری ایکنا

ارجاعات