حبّ (دانه)
ریشه «حَبّ» (Ḥabb)؛ دانه. این واژه 12 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
حبّ: (بفتح. اوّل) مطلق دانه. مفرد آن حبّه است (قاموس). إِنَّ اللَّهَ فالِقُ الْحَبِ وَ النَّوى (انعام:95). خدا شكافنده دانه و هسته است.
ساخت‌های صرفی در قرآن
حَبّ (اسم): 12 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | حَبّ | حَبّ | حَبّ | حبّ: (بفتح | قاموس قرآن، ج2، ص: 95 | |
| آفروآسیایی | *ḥab- | حب | cereals | غلات، دانه ها | ||
| سامی | *ḥab(b)- | حب | 'grain, corn' | "غلات، ذرت" | ||
| عربی | ḥabb- | حَبب- |