جمع (ریشه)

از قرآن پدیا
نسخهٔ تاریخ ‏۱۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۵ توسط Shojaei (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

ریشه «جمع» (ǦMˁ)؛ گرد آوردن، جمع کردن. این ریشه 129 بار در ساخت‌های مختلف در قرآن کریم تکرار شده است.

معنای لغوی

جمع: گرد آوردن. وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ فَجَمَعْناهُمْ‏ جَمْعاً (كهف:99). در صور دميده ميشود، پس آنها را بطرز مخصوص گرد آورديم‏ (قاموس قرآن، ج2، ص47).

ساخت‌های صرفی در قرآن

جَمَعَ (فعل مجرد): 22 بار

جامِع (اسم فاعل): 3 بار

مَجموع (اسم مفعول): 2 بار

جَمع (اسم): 13 بار

جَمیع (صفت فعیل): 53 بار

اَجمَعین (جمع: صفت أفعل): 26 بار

مَجمَع (ظرف): 2 بار

جُمُعَة (علم زمان): 1 بار

اَجمَعَ (فعل باب افعال): 4 بار

اِجتَمَعَ (فعل باب افتعال): 2 بار

مُجتَمِع (اسم فاعل، باب افتعال): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن جَمَعَ جَمَعَ جَمَعَ جمع: گرد آوردن قاموس قرآن، ج‏2، ص: 47
آفروآسیایی *gVmaʕ- جمع gather, meet together جمع شدن، با هم ملاقات کردن
سامی *gVmaʕ- جمع 'gather' 'جمع آوری'
مهری gatmaʔ جَتمَء
حرصوصی egtōma اِجتُمَ
عربی gmʕ جمع

منابع

جمع (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2