ذئب (ریشه)

ریشه «ذئب» (D̠ˀB)؛ گرگ. این واژه 3 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

ذئب: گرگ. «وَ أَخافُ أَنْ يَأْكُلَهُ‏ الذِّئْبُ‏» يوسف: 13 اين لفظ سه بار در كلام اللّه مجيد آمده است: سوره يوسف: آيات 13، 14، 17 (قاموس قرآن، ج3، ص2).

ساخت‌های صرفی در قرآن

ذِئب (اسم): 3 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	ذِئب	ذِئب	ذِئب	ذئب: گرگ		قاموس قرآن، ج‏3، ص: 2
آفروآسیایی	*ǯiʔib-	ذءب	beast of prey	حیوان شکاری
سامی	*d_iʔb-	ذءب	wolf	گرگ
اکدی	zību	زِبُ	'jackal, vulture' SB	"شغال، کرکس"		[CAD z 106], [AHw. 1525]. // Exact meaning of the term is not easy to establish. Attestations with the MUS̆EN determinative make the meaning
عبری	zǝʔēb	زءِب	'wolf'	"گرگ"		[KB 260], pB. [Ja. 377]. // A relatively rare poetic term, usually in parallelism with other large predatory mammals (nāmēr, kǝpīr, ʔaryē). Outside the Hebrew Bible cf. Sir 13.17 (mh yḥwbr zʔb ʔl kbš
آرامی	D.-Alla		'wolf'	"گرگ"		[z]ʔ̣ḅ[Hackett 129]. // In I.10 (reconstruction is not very certain but yields good sense in the context ʔrnbn ʔklw
آرامی یهودی	dēbā	دِبَ	'wolf'	"گرگ"		[Ja. 294], [Levy WT I 169],
سریانی	dēbā, dʔybʔ, dybʔ	دِبَ\ دءیبء\ دیبء	'lupus'	گرگ		[Brock. 137], [PS 801].
مندایی	diba	دِبَ	'wolf'	"گرگ"		[DM 106].
گعز	zǝʔb	زءب	'hyena'	"کفتار"		[LGz. 630] (also zǝbʔ id. [ibid. 630], metathesis).
جبالی	d_ib	ذِب	'loup'  'wolf'	"گرگ"		[LS 120], díb
سقطری	díb id.	دِب				[LS 120].
عربی	d_iʔb-, d_īb-	ذِءب-\ ذِب-	'loup; chacal'	گرگ؛ شغال		[BK 1 760], [Fr. II 78],

منابع

ذاب (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2