بدن (ریشه)

ریشه «بدن» (BDN)؛ تن، جسم. این واژه تنها 1 بار در قرآن آمده است.

معنای لغوی

بَدَن: تن. جسد. «فَالْيَوْمَ نُنَجِّيكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ آيَةً» (يونس: 92)، امروز تو را بوسيله‏ى بدنت نجات ميدهيم تا براى كسانيكه از پس تواند، عبرتى باشى (‏قاموس قرآن، ج‏1، ص: 171).

ساخت‌های صرفی در قرآن

بَدَن (اسم): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	بَدَن	بَدَن	بَدَن	بَدَن: تن		قاموس قرآن، ج‏1، ص: 171
آفروآسیایی	-
آفروآسیایی	*bayad-	بید	arm with shoulder	بازو با شانه
سامی	*badan-	بدن	body; (corpse)	بدن؛ (جسد)
سامی	*ba/uday-	بدی	shoulder; body member (arm?)	شانه؛ عضو بدن (بازو؟)
اکدی	būdu	بُدُ	'shoulder, region between the shoulders including the neck (of humans and animals)' OB on	"شانه، ناحیه بین شانه ها شامل گردن (انسان و حیوانات)"		[CAD b 303], [AHw 136]
ابلایی	bù-tum	بُ-تُم	'shoulder'	"شانه"		[Krebernik 1983 36]
آرامی جدید	MMND badan	بَدَن	'body'	"بدن"		[M MND 494]
گعز	badn	بَدن	'corpse, dead body'	"جسد، جسد مرده"		[LGz 87]
مهری	bǝdēn	بدِن	'body'	"بدن"		[JM 43]
جبالی	bédɛ́n	بِدِن	'body'	"بدن"		[JJ 23]
حرصوصی	bedán	بِدَن	'body'	"بدن"		[JH 15]
عربی	badan-	بَدَن-	'corps, (surtout) tronc'	بدن، (به ویژه) تنه		[BK 1 98]
عربی	badan	بَدَن	'membre du corps (chez l'homme)'	عضوی از بدن (در انسان)		[BK 1 99].

منابع

بدن (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2