قلی (ریشه)

ریشه «قلی» (QLY)؛ کوچک شمردن، تحقیر کردن. این ریشه تنها 2 بار در قرآن به‌کار رفته است.

معنای لغوی

قلى: بغض شديد. «قَلَاهُ‏ يَقْلِيهِ‏ و يَقْلُوهُ‏: ابغضه و كرهه غاية الكراهة» اقرب قيد ترك كردن را نيز افزوده‏ ما وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ ما قَلى‏ ضحى:3. پروردگارت تو را ترك نكرده و دشمن نداشته‏ (قاموس قرآن، ج6، ص33).

ساخت‌های صرفی در قرآن

قَلَیَ (فعل مجرد): 1 بار

قالی (اسم فاعل): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان	واژه	آوانگاری		معنا		توضیحات	ارجاع
		فارسی	بین‌المللی	فارسی	لاتین
آفروآسیایی باستان	ḳal/ḳil	قَل/قِل		کوچک بودن، سبک بودن	be small, be light	عربی. قَلَّ	Orel, 336 (No. 1542)
سامی باستان	ḳil	قِل		کوچک بودن، سبک بودن	be small, be light
عبری	קָלָה	قالا	qālā	کباب کردن، بریان کردن	roast, parch	عربی. قَلَی: سرخ کردن، جوشیدن، قلیان	Gesenius, 885
	קָלָה  (II)	قالا	qālā	باب انفعال. نامحترم بودن، بی‌آبرو بودن	Niph.be lightly esteemed, dishonoured
اوگاریتی	qlt	قلت		پستی، تحقیر	vileness, humiliation		DelOlmo, 701-702
آرامی	קַל קַלָה	قَل قَلا		سَبُک: 1. بی اهمیت، ارزش جزئی؛ آسان برای دستیابی 2. پست، فقیر	light: 1. unimportant, of minor value; easy to achieve 2. lowly, poor	عربی. قلّ: کم بودن قلیل: کم	Jastrow, 1370-1371
سریانی	ܩܠܐ	قلا	qelā	الف) بریان کردن، برشته کردن، سرخ کردن ب) ایجاد شدید درد، درد شدید، نابود کردن باب تفعیل. دعوا کردن	a) to roast, parch,fry b) to inflict severe pain, pain acutely, destroy PA. to quarrel		PayneSmith, 506
مندایی							Macuch,
فنیقی							Krahmalkov,
اکدی/آشوری							Black,
حبشی							Leslau,
سبائی							Beeston,
عربی	قلی			سرخ کردن، برشته کردن گوشت یا گندم؛ نفرت داشتن			مشکور، 720 Zammit, 344

منابع

قلی (واژگان)

منابع ریشه شناسی